در کشور ما به دلیل استقلال تقریبا کامل نهاد روحانیت از دولت (به معنای قوه مجریه) تصور سیاستگذاری فرهنگی آنها در قلمرو مربوط به خودشان بدون دخالت دولت قابل تصور و بلکه تحقق یافته است. ولی در مقام اجرا نهاد قوه مجریه و روحانیت تأثیر و تأثرهای خود را بر هم و از هم دارند و اینگونه نیست که استقلال کامل آنها از یکدیگر را بتوان ...
احساس و دریافت من این است که ماجرا با قبلا که می‌گفتیم بهای کافی به فرهنگ داده نمی‌شد، کاملا فرق کرده است. الان ضدیت با فرهنگ وجود دارد. الان سیاستگذاری‌ها بر مبنای این است که مردم کمتر بفهمند، مردم کمتر با فرهنگ سروکار داشته باشند.
فرمانده ارشد فرهنگی کشور، خطوط و اهداف اصلی در این حوزه را به صورت روشن و دقیق تعریف کرده‌اند، اما ما به جای آنکه آنها را تبدیل به نظریه، استراتژی و برنامه عمل کنیم صرفاً آن را در بسته‌بندی‌های مختلف منتشر کرده و مکرر آن را برای هم می‌خوانیم. دریغ از ذره‌ای اثرگذاری.
بنده نسبت به تجربه‌های متعددی که در قسمت تحول نیروی انسانی در تاریخ دارم و این احساس را قبل از این نداشتم؛ در عمل می‌بینم که ما چگونه با دست‌های خودمان، نظام علمی را به یک معنا، به موضعی کشاندیم که مردم با ترس و هراس به متولیان امور دینی نگاه می‌کنند؛ یعنی هر حرفی توسط متولیان امور دینی زده می‌شود، نگران‌اند که کجا را ...
عضو هیات علمی دانشگاه باقرالعلوم گفت: در محراب مردم برای رسیدن به حق به دنبال پیشوایی که از طرف خداوند نازل شده می روند و در منبر رسالت و انتقال پیام خدا به مردم تجلی پیدا می کند بنابراین محراب و منبر بازسازی شده یک فکر عمیق است.
این خیلی بد است که هیئت و مسجد از هم فاصله بگیرند. امروز خیلی از مساجد ما از فرط نیامدن جوان‌ها، پر از صندلی و به قول یکی از آقایان منبری، تبدیل به خانه سالمندان شده! ستاد مساجد باید حرف هیئات را هم بشنود تا بچه هیئتی‌ها بیشتر جذب مسجد بشوند.
